อนุรักษ์มรดกอิสลาม

[u]

MONKEY SEE MONKEY DO


ณ โรงเรียนนานาชาติแห่งหนึ่ง...

ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่า 'นานาชาติ' ที่นี่จึงเต็มไปด้วยเด็กๆ ที่มาจากร้อยพ่อพันแม่ต่างชาติ ต่างภาษา ต่างศาสนา ต่างวัฒนธรรม

ตามธรรมดาของทุกถิ่นที่...มากคนก็ยิ่งมากความและยิ่งต้องมาเจอกับพวกเด็กที่ไม่รู้จักโตเหล่านี้ด้วยแล้ว 'ครูสันติ' ครูประจำชั้นของเหล่าจอมทะโมนถึงกับต้องเอาเคาน์เตอร์เพนบาล์มมานวดขมับวันละ 2 หลอด เพื่อบรรเทาอาการปวดหัว เพราะแต่ละวันพวกพ่อมหาจำเริญไม่เคยอยู่สุข จ้องแต่จะหาเรื่องรังแกกันอยู่ร่ำไป

อย่างวันก่อน 'จอร์จ' โดนมือมืดเอาแปรงลบกระดานปากบาลหัวร้างข้างแตกโดนเย็บไปหลายเข็ม พอหายมึน 'จอร์จ' ขาใหญ่ไม่รู้จะไปลงกับใคร หันไปหันมาเจอ 'ฮุสเซน' งอมพระราม เพื่อนในห้องก็ไม่มีใครห้าม เพราะรู้ว่า 'จอร์จ' มันเป็นลูกใคร เลยได้แต่อุทานว่า "มหัศจรรย์จริงๆ เลยจอร์จนายทำได้ไงเนี่ย"

อีกมุมของห้องก็ชุลมุนเช่นกัน เพราะ 'ยุ่น' เกิดมือบอนแอบไปเขียนข้อความแทงใจในตำราของ 'ตี๋' แถมยังเหยียบตาปลาตี๋เข้าอีก อาตี๋เลยโมโห ถุยน้ำลายใส่หน้าแล้วกระชากคอเสื้อยุ่นเขย่าพร้อมคำรามเสียงดัง "ไอ้ยุ่นลื้อจะเอาไง"

ใกล้ๆ กันนั้นก็ใช่ย่อย 'ชินจัง' เด็กหูตึงประจำห้องก็ไล่เลี้ยะพะ 'อารี' ด้วยข้อหาที่อารีจะขอแยกชั้นเรียน แต่ที่จริงอารีแค่มาบอกว่าอย่านั่งกินที่เขามากเกินไปนัก เขาจะตกเก้าอี้อยู่แล้ว แต่ 'ชินจัง' หูตึง ฟังไม่ได้ศัพท์ จึงกลายเป็นความเข้าใจผิด ถึงขั้นต้องลงไม้ลงมือกัน

ความโกลาหลจึงเกิดขึ้นทั่วชั้นเรียน ครูสันติชักจนปัญญาไม่รู้ว่าจะจัดการยังไง เพราะถ้าจับมาทำโทษก็ไม่รู้จะเป็นการจับแพะหรือเปล่า ครูสันติกลุ้มใจจนอยากเอาเท้าก่ายหน้าผากนักเรียน เพราะแกไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้นักเรียนนักลิงพวกนี้เลิกทะเลาะกันเสียที

"เฮ้อ... ซนยังกะลิง ถ้าอยากเป็นลิงกันนัก ก็ให้ศึกษาเรื่องลิงซะเลยดีกว่า" ครูสันตินึกถึงสารคดีเกี่ยวกับชิมแปนซีที่เพิ่งดูมา

ไวเท่าความคิด...ครูสันติเปิดสารคดีชิมแปนซีให้เด็กๆ ดูทันที

เสียงบรรยายเปิดเรื่องหยุดคู่พิพาททั้งหลายได้ชั่วขณะ

"ชิมแปนซีมีรหัสทางพันธุกรรมเหมือนมนุษย์ถึง 98 เปอร์เซ็นต์"

"เจี๊ยก....เหมือนมนุษย์ เจี๊ยกๆ" ทะโมนทั้งหลายทำเสียงทำท่าเลียนแบบชิมแปนซีกันไปทั่ว จนครูสันติต้องหยุดภาพไว้แล้วดุว่า ถ้าไม่อยู่ในความสงบจะไม่ให้ดูต่อ ทุกคนถึงได้เงียบ

ภาพมุมกว้างของป่าดงดิบในแอฟริกา มองเห็นสิ่งมีชีวิตสีดำเป็นจุดเล็กๆ ค่อยๆ ซูมเข้ามาจนเห็นฝูงชิมแปนซีกำลังนั่งพักผ่อน บางตัวช่วยกันหาเห็บหาเหาให้กัน บางตัวเก็บลูกไม้ใบไม้กินไปพลาง เสียงบรรยายอธิบายว่า "โดยปกติชิมแปนซีเป็นสัตว์กินพืช ในบางโอกาสเท่านั้นที่มันจะล่าสัตว์อื่นเป็นอาหาร"

เสียงดนตรีระทึกดังขึ้น ภาพชิมแปนซีหนุ่ม 4-5 ตัวออกเดินตามล่าชิมแปนซีตัวอื่นที่หลงฝูงเข้ามา เสียงบรรยายแทรกเข้ามา "แต่บางครั้งมันไม่ได้ล่าเพื่อนำมาเป็นอาหาร แต่มันฆ่าได้แม้กระทั่งชิมแปนซีด้วยกันเอง มันฆ่าเพราะไม่ต้องการให้ใครรุกล้ำเขตแดนและเพื่อปกป้องฝูงของมัน แต่บางครั้งมันก็ฆ่าเพื่อแสดงอำนาจ"

ภาพตัดกลับไปที่ฝูงชิมแปนซีเกือบ 20 ตัว รุมทึ้งชิมแปนซีแปลกถิ่น และไปจบลงตรงซากอันน่าสยดสยองของชิมแปนซีตัวนั้น ครูสันติปิดทีวี ทั้งห้องเงียบกริบ

จอร์จ, โทนี่, ตี๋, ยุ่น, ฮุสเซน, ชินจัง และอารี ได้แต่มองหน้ากันไปมา ครูสันติได้โอกาสเลยพูดขึ้นมาว่า

"ถึงชิมแปนซีจะมียีนเหมือนเราถึง 98 เปอร์เซ็นต์ แต่ก็มีอีกตั้ง 2 เปอร์เซ็นต์ที่มันไม่อาจเหมือนเราได้ และทำให้เราพิเศษกว่า พวกเธอรู้ไหมว่าคืออะไร?"

ทั้งห้องเงียบกริบ ครูสันติเลยพูดต่อว่า

"จิตใจไงล่ะ เพราะจิตใจนี่แหละที่ทำให้เรารู้ว่าอะไรควร ไม่ควร เราถึงพิเศษกว่าพวกมัน แต่ที่ผ่านมาเหมือนพวกเธอทำให้ไอ้ 2 เปอร์เซ็นต์นี่หายไป ตอนนี้เธอพร้อมรึยังล่ะที่จะต่างจากชิมแปนซี"

เด็กทั้งห้องพยักหน้าพร้อมกันแล้วไปรวมกันอยู่หลังห้อง ตาทุกคู่จ้องเขม็งมาที่ครูสันติ เหมือนกับที่ฝูงชิมแปนซีจ้องมองเจ้าชิมแปนซีเคราะห์ร้ายตัวนั้น!!!


จบ


จากผู้จัดการรายสัปดาห์

[asan]

คุณ u ไอ้ตัวข้างล่างนี้ ไม่รู้ว่า มาจากฤกษฎีวิวัฒาการ ของชาร์ล ดาร์วินหรือเปล่า ครูสันติช่วยจับเร้ว