الأَمَانَةُ تِجَاهَ الرَّسُوْلِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ
2. อะมานะฮฺต่อศาสนทูตของอัลลอฮฺ
สำหรับผู้ศรัทธาแล้ว ไม่มีใครที่เป็นผู้นำในการปฏิบัติศาสนกิจและกิจกรรมในชีวิตของพวกเขาเหนือกว่าท่านนะบีมุฮัมมัด ซึ่งเป็นผู้ที่นำบรรดาผู้ศรัทธาสู่แนวทางอันถูกต้อง ดังที่พระองค์อัลลอฮฺ ตรัสไว้ว่า
﴿ وَإِنَّكَ لَتَهْدِيْ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيْمٍ صِرَاطِ اللهِ ﴾
ความว่า และแท้จริง เจ้าจะเป็นผู้แนะนำสู่ทางอันเที่ยงธรรมอย่างแน่นอน คือทางของอัลลอฮฺ (อัชชูรอ 52-53)
ชีวิตของท่านนะบีมุฮัมมัด นั้นเป็นแบบฉบับสำหรับผู้ที่ประสงค์จะปฏิบัติตามพระบัญชาของอัลลอฮฺ อย่างถูกต้อง จึงไม่มีวิถีทางอื่นที่มุอฺมินจะประสบกับการยอมรับต่อการปฏิบัติศาสนกิจ หรือการดำเนินชีวิตของเขา เว้นแต่ต้องอยู่ในกฎเกณฑ์และบรรทัดฐานแห่งบทบัญญัติที่ท่านนะบี ได้ชี้แนะไว้ ดังนั้นจึงเป็นภารกิจสำหรับมุอฺมินทุกคนต่อท่านนะบีมุฮัมมัด ที่ต้องรักษาแนวทางของท่าน 3 ประการด้วยกัน คือ
1) การศึกษาซุนนะฮฺของท่านนะบี อย่างกว้างขวาง โดยสำรวจบทหะดีษของท่านเพื่อแสวงหาความถูกต้องในบทหะดีษต่างๆ และคัด เลือกบทหะดีษที่ได้รับการยืนยันจากบรรดานักปราชญ์ ว่าเป็นคำพูดจริงๆ ของท่านนะบีมุฮัมมัด มิใช่คำปรัชญาที่ถูกอ้างถึงนะบีจากเหล่านักรายงานต่าง ๆ และเป็นอะมานะฮฺที่สำคัญสำหรับผู้รู้ ที่ต้องหลีกเลี่ยงการใช้หะดีษฎออีฟ(สายสืบอ่อนแอ) หรือเมาฎูวะ(คำพูดที่ถูกอ้างอิงถึงท่านนะบีมุฮัมมัด โดยปราศจากสายสืบที่ถูกต้อง) ท่านนะบี ได้กล่าวว่า
( مَنْ كَذَبَ عَلَيَّ مُتَعَمِّداً فَلْيَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّار )
ความว่า ใครที่กล่าวเท็จโดยอ้างถึงฉัน จงเตรียมที่นั่งสำหรับเขาในนรก (บันทึกโดยบุคอรียฺ)
2) การให้ความเคารพแก่ท่านนะบี ทั้งในชีวิตและหลังชีวิตของท่าน ซึ่งมีคำสั่งสอนใน ซูเราะฮฺอัลฟัตฮฺ อายะฮฺที่ 9 ว่า เพื่อให้พวกเจ้าศรัทธาต่ออัลลอฮฺและรอซูลของพระองค์ และให้ความช่วยเหลือเขา(รอซูล) และยกย่องให้เกียรติเขา(รอซูล) และแซ่ซ้องสดุดีพระองค์ทั้งในยามเช้าและยามเย็น และในซูเราะฮฺ อัลอะอฺรอฟ อายะฮฺที่ 157 อัลลอฮฺ ตรัสไว้ว่า ดังนั้น บรรดาผู้ที่ศรัทธาต่อเขา และให้ความสำคัญแก่เขา และช่วยเหลือเขา และปฏิบัติตามแสงสว่างที่ถูกประทานลงมาแก่เขาแล้ว ชนเหล่านี้แหละคือบรรดาผู้ที่ประสบความ สำเร็จ
การให้ความเคารพแก่ท่านนะบี มีหลายรูปแบบที่ต้องปฏิบัติ อาทิเช่น
2.1) การสดุดี(ศ่อละวาต)ท่านนะบีมุฮัมมัด เมื่อมีการเอ่ยชื่อท่าน อัลลอฮฺตรัสไว้ในซูเราะฮฺอัลอะหฺซาบ อายะฮฺที่ 56 ว่า แท้จริงอัลลอฮฺและมะลาอิกะฮฺของพระองค์ประสาทพรแก่นะบี โอ้บรรดาผู้ศรัทธาเอ๋ย ! พวกเจ้าจงประสาทพรให้เขา และกล่าวทักทายเขาโดยคารวะ และท่านนะบี ได้กล่าวว่า
( البَخِيْلُ مَنْ ذُكِرْتُ عِنْدَهُ فَلَمْ يُصَلِّ عَلَيَّ )
ความว่า ผู้ตระหนี่ถี่เหนียวคือเมื่อชื่อฉันถูกกล่าว ณ ที่เขา เขาจะไม่สดุดีฉัน (บันทึกโดยอิมามอะหมัด ติรมีซียฺ และนะซาอียฺ)
2.2) การให้เกียรติคำสั่งสอนของท่านนะบีมุฮัมมัด โดยไม่ล้ำหน้าท่านด้วยการนำทัศนะของผู้อื่นมาลบล้างคำชี้ขาดของท่านนะบีมุฮัมมัด
ดังที่พระองค์อัลลอฮฺ ตรัสไว้ว่า
โอ้ศรัทธาชนทั้งหลาย พวกเจ้าอย่าได้ล้ำหน้า(ในการกระทำใดๆ) เมื่ออยู่ต่อหน้าอัลลอฮฺและรอซูลของพระองค์ พวกเจ้าจงยำเกรง อัลลอฮฺเถิด แท้จริงอัลลอฮฺนั้นเป็นผู้ทรงได้ยิน ผู้ทรงรอบรู้ (อัลหุญุร้อต 1)
ดังนั้น ไม่บังควรสำหรับผู้ศรัทธาที่จะยึด มัซฮับใดๆ หรือทัศนะของผู้รู้คนหนึ่งคนใดที่ไม่มีคำสั่งสอนของท่านนะบีมุฮัมมัดเป็นหลักฐานสนับสนุนทัศนะนั้นๆ ดังกล่าวนี้เป็นคำสั่งเสียของบรรดา อิมามมัซฮับต่างๆ จึงมีคำปรัชญาที่ถูกระบุในตำรานิติศาสตร์อิสลามจากนักปราชญ์ของแต่ละมัซฮับซึ่งมีใจความว่า หากว่าหะดีษบทหนึ่งบทใดเป็นหะดีษ ศ่อเฮี้ยะฮฺนั่นก็คือมัซฮับของฉัน และการสนับสนุน คำสั่งสอนของท่านนะบีนั้น มิใช่อื่นใดนอกจากเป็นการสนับสนุนศาสนานั่นเอง ดังนั้นจึงเป็นจุดยืนอันมั่นคง สำหรับผู้ศรัทธาที่เคารพท่านนะบีมุฮัมมัด ต้องนำคำสั่งสอนของท่านมาปฏิบัติอย่างเคร่งครัด ถึงแม้ว่าคำสั่งสอนนั้นจะค้านกับประเพณี คำสั่งสอนของบรรพบุรุษ หรือทัศนะของมัซฮับใดๆ ก็ตาม
2.3) การให้เกียรติตำแหน่งความเป็นนะบี ซึ่งจะทำให้เรามีหน้าที่ในการปกป้องความศักดิ์สิทธิ์ของตำแหน่งของท่าน อันเป็นภารกิจที่ประเสริฐของบรรดาผู้ศรัทธา ในการอนุรักษ์ความเป็นรอซูลอันมีเกียรติของท่าน โดยไม่กระทำและไม่อนุญาตให้ผู้อื่นกระทำสิ่งที่เป็นการเยาะเย้ย ดูหมิ่น หรือละเมิดศักดิ์ศรีของท่าน และบรรดานักปราชญ์ในประชาชาติ อัลอิสลามทุกสมัยมีมติเอกฉันท์(อิจญฺมาอฺ)ว่า ใครก็ตามที่ละเมิดตำแหน่งท่านนะบีมุฮัมมัด ด้วยวาจาหรือพฤติกรรมก็ถือว่าตกศาสนา(เป็นมุรตัด)
เมื่อศตวรรษที่ 7 ฮิจเราะฮฺศักราช มีผู้ประณามท่านนะบีมุฮัมมัดด้วยคำหยาบคาย ท่านอิมามอิบนุตัยมียะฮฺได้วินิจฉัยพฤติกรรมดังกล่าว ในทัศนะอัลอิสลาม และตามความเห็นของมัซฮับต่างๆ และได้สรุปว่า การประณามท่านนะบีมุฮัมมัด เป็นการละเมิดพระบัญชาของอัลลอฮฺ ที่ใช้ให้ผู้ศรัทธาจงรักภักดีต่อท่าน ดังนั้น จึงเป็นความเหมาะสมสำหรับผู้ประณามท่านนะบี ที่จะต้องถูกประหารชีวิต ซึ่งท่านอิมามอิบนุตัยมียะฮฺได้บันทึกคำชี้ขาดดังกล่าว ด้วยหลักฐานและข้อวินิจฉัยต่างๆที่เกี่ยวข้องไว้ในหนังสือเล่มใหญ่เรียกว่า อัศศอริมุล มัสลูล อะลา ชาติมิรร่อซูล
3) การอนุรักษ์ เผยแผ่ และปกป้องแนวทางของท่านนะบีมุฮัมมัด ในฐานะที่มุสลิมทุกคนเป็นผู้ตามท่านนะบีมุฮัมมัด จึงถือเป็นอะมานะฮฺและภารกิจสำคัญยิ่งที่ต้องปฏิบัติอย่างเคร่งครัดต่อซุนนะฮฺของท่าน นั่นก็คือการนำสัจธรรมจากซุนนะฮฺของท่านนะบีไปเผยแผ่ พร้อมทั้งลบล้างอุตริกรรมและความเท็จ ด้วยคำสั่งสอนของท่าน และให้คำสั่งสอนของท่านเปรียบเสมือนธรรมนูญหรือ กฎหมายสูงสุด ที่จะปกครองชีวิตของมุสลิมทุกๆ คน โดยเป็นคำชี้ขาดตัดสินและพิพากษาทุกปัญหาและความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในสังคมมุสลิม ดังที่มีพระดำรัสจากพระองค์อัลลอฮฺว่า
﴿ فَلا وَرَبِّكَ لا يُؤْمِنُوْنَ حَتَّى يُحَكِّمُوْكَ فِيْمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لا يَجِدُوْا فِيْ أَنْفُسِهِمْ حَرَجَاً مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيْمَاً ﴾
ความว่า มิใช่เช่นนั้นดอก ข้าขอสาบานด้วยพระเจ้าของเจ้าว่า เขาเหล่านั้นจะยังไม่ศรัทธาจนกว่าพวกเขาจะให้เจ้าตัดสินในสิ่งที่ขัดแย้งกันระหว่างพวกเขา แล้วพวกเขาไม่พบความคับใจใดๆ ในจิตใจของพวกเขาจากสิ่งที่เจ้าได้ตัดสินไป และพวกเขายอมจำนนโดยดุษฎี (อันนิซาอฺ 65)
จากหนังสือ..อะมานะฮฺคืออะไร
โดย..เชคริฎอ อะหมัด สมะดี
