Moradokislam.org - เมื่อมุสลิมแตกแยก ตอนที่ 1

โดยยูนุส พุฒเพ็ง

บทความนี้เป็นงานเรียบเรียงอีกชิ้นหนึ่งที่ผมได้เขียนขึ้น เพื่อให้พี่น้องผู้ศรัทธาได้ตระหนักต่อปัญหาที่รุมเร้าสังคมมุสลิมเราอยู่ ไม่ว่าจะเป็นปัญหาการขัดแย้งส่วนบุคคล หรือปัญหาการขัดแย้งโดยส่วนรวม ซึ่งมีผลกระทบต่อสังคมมุสลิมเราทั้งสิ้น และเมื่อปัญหาเกิดขึ้นแล้ว ใครจะเป็นผู้แก้ หรือจะปล่อยให้ปัญหานั้นลุกลามใหญ่โตทวีคูณ

เมื่อบุคคลสองฝ่ายเกิดทะเลาะเบาะแว้งกัน ต่างฝ่ายต่างจะเอาชนะกัน และมักจะมองไม่เห็นความผิดของตัวเอง แต่จะชี้นิ้วไปที่ฝ่ายตรงข้ามแล้วประณามว่าเขาผิด หรือไม่..ก็ต้องตั้งเรื่องตั้งประเด็นกล่าวหาใส่ร้ายซึ่งกันและกัน ทำให้ฝ่ายตรงข้ามเสื่อมเสียชื่อเสียง หรือหมดความเชื่อถือในสังคม แต่ในที่สุดผู้เสียหายก็คือทั้งสองฝ่ายนั่นเอง เหมือนดังภาษิตที่คนเก่าคนแก่มักจะกล่าวว่า สาวไส้ให้กากิน กากินแล้วก็บินหนีสังคมเราเป็นเช่นนี้จริงๆ ไม่มีมุสลิมคนใดได้ประโยชน์จากเหตุการณ์เช่นนี้เลย นอกจากมุอ์มิน หรือผู้ศรัทธาเท่านั้น

ท่านอาจจะสงสัยว่ากับคำพูดที่ว่า มุสลิมทะเลาะกันแต่มุอ์มินได้ประโยชน์ ใช่แล้วครับ....มุอ์มินนั้นไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์เช่นใด เขาจะคำนึงถึงหลักการก่อนเป็นประการแรก เขาจะยึดถือคำสั่งคำสอนของศาสนาเป็นบรรทัดฐาน จะถูกหรือผิดเช่นใดเขาจะยอมให้อัลลอฮ์และรอซูลเป็นผู้ตัดสิน เพราะฉะนั้นนอกจากตัวเขาเองจะได้รับประโยชน์จากการถือตามข้อกำหนดของศาสนาแล้ว สังคมโดยรวมก็จะได้ประโยชน์จากเขาด้วย

ในสังคมของเรามีผู้รู้มากมายหลายคน หลายสำนัก มีมุสลิมจำนวนมาก แต่ในหมู่ของผู้รู้และในสังคมของคนอะวาม จะมีสักกี่คนที่แสดงจุดยืนของความเป็นมุอ์มินอย่างแท้จริง บางครั้งเราก็เห็นภาพที่น่าเศร้าสลดว่า ผู้รู้ก่อฟิตนะห์ สร้างปัญหาให้แก่สังคมเสียเอง

หยุด ! คิดสักนิด แล้วนำปัญหาข้อขัดแย้งนั้นกลับไปที่ตัวบทหลักฐาน ยอมอัลกุรอานและซุนนะห์ของท่านรอซูลตัดสินโดยไม่มีความคลางแคลงใจใดๆ

เราไปด้วยกัน...ไปศึกษาคำสั่งคำสอนของศาสนา เพื่อจะได้รู้ว่าในแต่ละสถานการณ์ เราจะมีส่วนร่วมในการแก้ปัญหาอย่างไร โดยไม่เสียจุดยืนของความเป็นมุอ์มิน ตามมาครับ.....

เมื่อมุสลิมแตกแยก ใครคือผู้ศรัทธาอย่างแท้จริง

มนุษย์ คือสัตว์สังคมประเภทหนึ่งที่ต้องอาศัยอยู่รวมกัน มีการคบค้าสมาคมซึ่งกันและกัน โดยไม่มีใครสามารถอยู่โดดเดี่ยวเพียงลำพังได้ ไม่เฉพาะมนุษย์เท่านั้น แม้แต่สัตว์ประเภทอื่นๆ ก็ต้องอาศัยกันในการดำรงชีวิต บางครั้งมนุษย์ต้องพึ่งสัตว์อื่นๆ และสัตว์อื่นๆก็ต้องพึ่งพาอาศัยมนุษย์เช่นเดียวกัน เราอยู่บนโลกใบนี้ด้วยการพึ่งพาอาศัยกัน

เมื่อมนุษย์ต้องพึงพาอาศัยซึ่งกันและกัน จึงต้องมีความร่วมมือกัน มีกฎกติกาของการอยู่รวมกันเพื่อสร้างสรรค์สังคมให้เกิดความสงบสุข บางที่ใช้กฎกติกาทางศาสนา และบางที่ก็ใช้กฏกติกาที่ยกร่างกันขึ้นเอง เพื่อเอื้ออำนวยต่อการดำรงชีวิตร่วมกัน แต่สำหรับมุสลิม เราจะใช้กฎกติกาทางศาสนาเป็นหลักใหญ่ หรือพูดง่ายๆว่า เราจะถูกหรือผิดก็ด้วยกติกาของศาสนา

แต่มนุษย์ก็คือมนุษย์ที่มาจากหลายเผ่าพันธุ์ หลายเชื้อชาติ หลากหลายวัฒนธรรม หลายความคิด แม้ในทุกสังคมจะมีกฎกติกาบังคับใช้กันอยู่แล้ว แต่เมื่อมาอยู่รวมกัน หรือทำกิจกรรมร่วมกัน ก็อาจจะเกิดปัญหากระทบกระทั่ง บาดหมางใจ ไม่เข้าใจกัน ซึ่งมีสาเหตุหลักๆ ดังนี้

1 – ไม่ยอมรับกติกาของสังคมนั้นๆ ในทางปฏิบัติ
2 – ไม่ยอมรับฟังเหตุผลของผู้อื่น
3 – เอาเหตุผลของตัวเองเป็นใหญ่
4 – คิดจะเอาชนะกัน และอิจฉาริษยาผู้อื่น
5 – และ ฯลฯ

ถ้าเราขีดกรอบจำกัดเฉพาะสังคมมุสลิม จะเห็นได้ว่า สังคมของเรานั้นยังมีความขัดแย้งเกิดขึ้น เกิดการทะเลาะเบาแว้งกันทุกหย่อมหญ้า ไม่ว่าจะเป็นระดับบุคคล, กลุ่มองค์กร, สถาบัน บางครั้งปัญหานั้นๆก็เป็นปัญหาส่วนตัว หรือปัญหาในการถือปฏิบัติศาสนา ทั้งๆที่สังคมมุสลิมก็มีจุดปรับมีกติกาที่มุสลิมทุกคนประกาศยอมรับกันอยู่แล้ว คืออัลกุรอานและซุนนะห์ของท่านรอซูล และมีผู้นำ (อิหม่าม) ที่คอยกำชับให้เป็นไปตามกติกาของศาสนา
พระองค์อัลลอฮ์ได้ทรงกล่าวว่า

يَأيْهَا الَّذِيْنَ آمَنُوا أَطِيْعُوا اللهَ وَأطِيْعُوا الرَسُوْلَ وَأوْلِى الأمْرِ مِنْكُمْ فَاِنْ تَنَازَعْتُم فِى شَئ
فَرُدُّوْهُ اِلىَ اللهِ وَالرَسُوْلِ اِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُوْنَ بِاللهِ وَالَيْومِ الآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأوِيْلاً

“โอ้บรรดาผู้ศรัทธาทั้งหลายเอ๋ย พวกเจ้าจงภักดีต่ออัลลอฮ์ และภักดีต่อรอซูล และผู้ปกครองในหมู่พวกเจ้า และหากผู้เจ้าขัดแย้งกันในเรื่องใดก็จงนำข้อขัดแย้งนั้นกลับไปข้อตัดสินของอัลลอฮ์และรอซูล หากพวกเจ้าเป็นผู้ที่ศรัทธาต่ออัลออฮ์ และเชื่อมั่นต่อวันอาคิเราะห์ นี่แหละคือสิ่งที่ดียิ่งและเป็นการกลับที่สวยงาม” ซูเราะห์อันนิสาอฺ อายะห์ที่ 59

แต่ปัญหาต่างๆ ก็รุมเร้าและเพิ่มขึ้นทุกขณะ หรือว่ามุสลิมได้ละเลยกติกาศาสนา หรือว่าบรรดาผู้นำไม่อยู่ในสภาวะผู้นำ เราจะคุยกันต่อในตอนต่อไปครับ อินชาอัลลอฮ์