อนุรักษ์มรดกอิสลาม

[f1]

ชาวมุสลิมที่อาศัยอยู่ในประเทศไทยมีผู้นำหรือไม่(ที่กุรอานบอกไว้)

[dabdulla]

มีครับ จุฬาราชมนตรีครับ

[f1]

คุณตามไหมครับ

[f1]

อยากเชิญอ.ฟารีดร่วมแจมอีกกระทู้

[dabdulla]

ต้องตามครับ ต้องตามอัลลอฮ ตามรอซูล ตามผู้นำครับ
เป็นเหมือนสายโซ่ แห่งกิตาบุลลอฮ และซุนนะห์ครับ

[f1]

ถ้าเค้าเชิญร่วมงานเมาลิดนบีล่ะ

[f1]

อ้อ กระทู้นี้อยากฟังอ.ฟารีดตอบเองด้วย

[kolis_mala]

بِسْمِ اللهِ الّرحْمنِ الّرحِيْمِ

الحَمْدُلِّلهِ رَبِّ العَالَمِيْنِ وَالصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ عَلَى مَنْ لاَ نَبِىَّ بَعْدَهُ سَيِّدِنَا وَرَسُوْلِنَا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِهِ وَأَصْحَابِهِ أَجْمَعِيْنَ وَبَعْدُ


การบริหารและการใช้อำนาจของผู้นำตามหลักศาสนาอิสลาม

อิสลามได้กำหนดแนวทางให้ผู้นำในทุกระดับชั้น ต้องบริหารและใช้อำนาจให้เป็นไปตามบทบัญญัติอิสลามในทุกกรณี ตั้งแต่วิธีการได้มาซึ่งตำแหน่งผู้นำ การจัดตั้งองค์กร การปรึกษาหารือ การบริหารการจัดการ ปรัชญา วิสัยทัศน์ โดยมุ่งสู่คุณานุประโยชน์ที่ประชาคมมุสลิมจะพึงได้รับเป็นประการสำคัญ ทั้งในด้านการศึกษา จริยธรรม สังคม เศรษฐกิจ และการเมือง

การนำระบบที่มิใช่อิสลามมาใช้ในการปกครอง เป็นการทำลายอิสลามและประชาคม สังคมจะเต็มอยู่ด้วยการต่อสู้ ช่วงชิง ความแตกแยก และความเป็นสัตรู และที่ร้ายที่สุดคือ การเสียประโยชน์ของสัปปุรุษในสังคมที่มีความขัดแย้ง

อิสลามได้วางหลักการปกครองไว้ดังนี้ :

[ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْكَافِرُوْنَ ] [ سُوْرَةُ الْمَائِدَةِ : ٤٤ ]

บุคคลใดที่ไม่ปกครองให้เป็นไปตามพระบัญญัติที่อัลเลาะห์ได้ทรงประทานมา พวกเขาเหล่านั้นคือพวกกาเฟร
ซูร่อตุ้ลมาอิดะหโองการที่ 44

[ وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ اْلإِسْلاَمِ دِيْنًا ، فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ فَهُوَ اْلآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِيْنَ ]
[ سُوْرَةُ آلَ عِمَرَانَ : ٨٥

และบุคคลใดแสวงหาแนวทางอื่นซึ่งมิใช่อิสลาม ไม่มีวันที่เขาจะได้รับการตอบรับ และเขาคือคนหนึ่งจากผู้ขาดทุนในวันอาคิเราะห์ ซูเราะห์อาละอิมรอน โองการที่ 85


ที่มาและสิทธิอำนาจของผู้นำ

ในหนังสือ [ قُرَّةُ الْعَيْنِ بِفَتَاوَى عُلَمَاءِ الْحَرَمَيْنِ ] หน้า 136 , ซึ่งเป็นหนังสือตอบปัญหาในลักษณะอ้างอิงของท่าน [ اَلشَّيْخُ مُحَمَّدُ بْنُ سُلَيْمَانَ الْكُرْدِيُّ الْمَدَنِيُّ الشَّافِعِيُّ ] ได้ระบุที่มาและสิทธิอำนาจของผู้นำไว้ดังนี้ :

[ وَالسُّلْطَانُ الْمَذْكُوْرُ فِيْ بُلْدَانِكُمْ : يُسَمَّى إِمَامًا أَعْظَمَ ، بِمَعْنَى : أَنَّهُ تَنْفُذُ أَحْكَامُهُ كَاْلإِمَامِ اْلأَعْظَمِ ، وَيَجْرِيْ مِنْهُ مَا قَرَّرُوْهُ فِي اْلإِمَامِ اْلأَعْظَمِ ، فَلَقَدْ صَرَّحَ أَئِمَّتُنَا : أَنَّ اْلإِمَامَةَ تَنْعَقِدُ بِطُرُقٍ :
أَحَدُهَا : بِبَيْعَةِ أَهْلِ الْحَلِّ وَالْعَقْدِ مِنَ الْعُلَمَاءِ وَالرُّؤَسَاءِ وَوُجُوْهِ النَّاسِ الَّذِيْنَ يَتَيَسَّرُ اجْتِمَاعُهُمْ حَالَةَ الْبَيْعَةِ .
وَثَانِيْهَا : بِاسْتِخْلاَفِ اْلإِمَامِ .
وَثَالِثُهَا : بِاسْتِيْلاَءِ الشَّوْكَةِ ، وَإِنِ اخْتَلَّتْ فِيْهِ الشُّرُوْطُ كُلُّهَا .
وَسَلاَطِيْنُ بِلاَدِكُمْ فِيْمَا بَلَغَنِيْ ، لاَيَخْرُجُوْنَ عَنْ هذِهِ اْلأَقْسَامِ ، فَمَنِ اسْتَجْمَعَ الشُّرُوْطَ الَّتِي اشْتَرَطُوْهَا فِي فِي اْلإِمَامِ اْلأَعْظَمِ ، فَهُوَ إِمَامٌ أَعءظَمُ حَقِيْقَةً ، وَإِلاَّ : فَهُوَ مُتَوَلِّ بِالشَّوْكَةِ ، فَلَهُ حُكْمُ اْلإِمَامِ اْلأَعْظَمِ فِيْ عَدَمِ انْعِزَالِهِ بِالْفِسْقِ وَغَيْرِهِ . وَاللهُ أَعْلَمُ ]

ผู้ปกครองดังกล่าวในประเทศของท่าน [ ประเทศในแถบเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ ] เรียกว่า อิหม่ามอะอ์ซอม ในความหมายที่คำสั่งต่างๆ ย่อมมีผลบังคับใช้เช่นเดียวกับอิหม่ามอะอ์ซอม และย่อมดำเนินภารกิจตามที่กำหนดไว้ในตำแหน่งอิหม่ามอะอ์ซอมทุกประการ บรรดาผู้นำทางวิชาการของเราต่างแสดงทัศนะไว้เป็นที่ชัดเจนว่า ผู้นำสูงสุดนั้น ได้มาในหลายแนวทางดังนี้ :

1. โดยการให้สัตยาบันของบารมีชน จากกลุ่มนักวิชาการอิสลาม บรรดาหัวหน้า และบุคคลชั้นนำในสังคม ที่อาจรวมตัวกันได้ขณะให้สัตยาบัน
2. โดยการแต่งตั้งจากผู้นำคนก่อน
3. โดยการทำรัฐประหารของกองกำลังติดอาวุธ แม้จะมีความบกพร่องในเงื่อนไขทั้งหมดก็ตาม

ผู้ปกครองในประเทศของท่านตามที่ข้าพเจ้าทราบนั้น ต่างอยู่ในแนวทางเหล่านี้ ดังนั้น ผู้ที่มีเงื่อนไขครบถ้วนตามที่กำหนดไว้ในตัวผู้นำสูงสุด ย่อมถือได้ว่าเป็นอิหม่ามอะอ์ซอมโดยแท้จริง แต่ถ้าไม่ครบถ้วนเรียกว่า [ مُتَوَلٍّ بِالشَّوْكَةِ ] ซึ่งเป็นอิหม่ามอะอ์ซอม ในกรณีที่จะทำการถอดถอนในฐานะที่ทำความผิดหรือในกรณีอื่นมิได้ อัลเลาะห์ทรงเป็นผู้รู้ยิ่ง .

ในตำราบางเล่ม เรียกผู้นำที่ขาดคุณสมบัติซึ่งได้มาด้วยวิธีการหนึ่งวิธีการใดข้างต้นว่า อิหม่ามดอรูเราะห์ [ إِمَامُ ضَرُوْرَةٍ ] ซึ่งมีสิทธิและอำนาจเช่นเดียวกับอิหม่ามอะอ์ซอมทุกประการ


ผู้ตามต้องเชื่อฟังและปฏิบัติตามผู้นำ

ในหนังสือ [ تَنْوِيْرُ الْقُلُوْبِ فِيْ مُعَامَلَةِ عَلاَّمِ الْغُيُوْبِ ] หน้า 49 ระบุข้อความไว้ดังนั้น :

[ وَكَذلِكَ : تَجِبُ الطَّاعَةُ ِلأَئِمَّةِ الْمُسْلِمِيْنَ فِيْ غَيْرِ مَعْصِيَةِ اللهِ تَعَالَى ، لِقَوْلِهِ تَعَالَى : [ أَطِيْعُوا اللهَ وَأَطِيْعُوا الرَّسُوْلَ وَأُولِى اْلأَمْرِ مِنْكُمْ ] ، قَالَ بَعْضُهُمْ : اَلْمُرَادُ بِهِمْ : اَلْعُلَمَاءُ الْعَامِلُوْنَ بِعِلْمِهِمْ ، اَْلآمِرُوْنَ بِالْمَعْرُوْفِ وَالنَّاهُوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ ، وَقَالَ بَعْضُهُمْ : اَلْمُرَادُ بِهِمْ : أُمَرَاءُ الْحَقِّ الْعَامِلُوْنَ بِأَمْرِ اللهِ وَأَمْرِ السُّنَّةِ ، وَلاَيُطَاعُوْنَ فِيْ مَعْصِيَةِ اللهِ ، لِقَوْلِهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : [ لاَ طَاعَةَ لِمَخْلُوْقٍ فِيْ مَعْصِيَةِ الْخَالِقِ ] رَوَاهُ اْلإِمَامُ أَحْمَدُ وَالْحَاكِمُ ]

และเช่นเดียวกัน วายิบต้องปฏิบัติตามบรรดาผู้นำของหมู่มวลมุสลิม ในกรณีที่ไม่เป็นการฝ่าฝืนต่อ อัลเลาะห์ผู้ทรงสูงส่ง ดังพระดำรัสของพระผู้ทรงสูงส่งที่ระบุว่า : [ จงปฏิบัติตามอัลเลาะห์ และจงปฏิบัติตาม ร่อซู้ล และผู้นำในหมู่พวกท่าน ] นักวิชาการอิสลามบางท่านให้ทัศนะว่า จุดมุ่งหมายของคำว่าผู้นำ หมายถึง นักวิชาการอิสลามที่ทำตามความรู้ ที่กำชับให้ทำความดี และที่ห้ามมิให้ทำความชั่ว , และนักวิชาการอิสลามอีกบางท่านให้ทัศนะว่า จุดมุ่งหมายของคำว่าผู้นำ หมายถึง ผู้นำผู้มีสิทธิ์อำนาจ ซึ่งปฏิบัติตามพระบัญชาของ อัลเลาะห์และตามซุนนะห์ แต่จะปฏิบัติตามผู้นำไม่ได้ ในกรณีที่เป็นการฝ่าฝืนต่ออัลเลาะห์ ตามพระคำของท่านร่อซู้ล [ ซ.ล. ] ที่ระบุว่า : [ ไม่มีการปฏิบัติตามสิ่งที่ถูกสร้าง ในกรณีที่เป็นการฝ่าฝืนต่อพระผู้สร้าง ]
รายงานโดย อิหม่ามอะห์หมัดและท่านฮาเก็ม

อำนาจหน้าที่ของกรรมการ

ซูรอหรือการปรึกษาหารือหรือการประชุม เป็นกลไกสำคัญที่ถูกนำมาใช้ในการบริหาร โดยเฉพาะในปัญหาที่ไม่มีตัวบทกำหนดไว้อย่างชัดเจน คือเป็นหน้าที่ของผู้นำที่ต้องเรียกประชุมปรึกษาหารือ และการ วินัจฉัยของผู้นำถือเป็นที่สิ้นสุด จะถือเสียงข้างมากจากที่ประชุมมิได้ ในอิสลามนั้นเสียงข้างมากจะถูกนำมาใช้ในกรณีการคัดเลือกผู้นำสูงสุดของชุมชนเพียงกรณีเดียวเท่านั้น ดังปรากฏหลักฐานในหนังสือ [ اَلشُّوْرَى ] ของ ดร.อับดุลเลาะห์ บิน อะห์หมัด กอดีรีย์ หน้า 92 ดังนี้ :

[ وَلكِنْ يَبْدُوْ أَنَّ رَأْيَ اْلأَكْثَرِيْنَ : يَجِبُ أَنْ يَكُوْنَ مُلْزَمًافِي اخْتِيَارِ خَلِيْفَةِ الْمُسْلِمِيْنَ ]

แต่เป็นที่ปรากฏชัดว่า ความเห็นส่วนใหญ่ จะมีผลบังคับเฉพาะในการเลือกผู้นำสูงสุดของหมู่มวลมุสลิมเท่านั้น
ที่เป็นเช่นนั้นเพราะ สังคมไม่มีผู้นำ ซึ่งเป็นหน้าที่ของ [ أَهْلُ الْحَلِّ وَالْعَقْدِ ] หรือ [ คนบารมีชนในสังคม ] ที่ต้องสรรหาผู้นำ โดยใช้เสียงข้างมากของที่ประชุมเป็นเครื่องมือในการตัดสิน
ในอิสลามกรรมการมีฐานะเป็นเพียงที่ปรึกษา และผู้ปฏิบัติตามคำสั่งโดยชอบของผู้นำเท่านั้น จะใช้เสียงข้างมากของที่ประชุม มาบีบบังคับให้ผู้นำต้องปฏิบัติตามความต้องการของกรรมการมิได้ การประชุมในอิสลามจึงไม่มีการขอมติจากที่ประชุม แต่ข้อวินิจฉัยของผู้นำ คือมติที่ประชุม และคือคำสั่งที่กรรมการทุกคนต้องเชื่อฟังและปฏิบัติตาม จะฝ่าฝืนมิได้ การฝ่าฝืนจะมีความผิดตามหลักศาสนาอิสลามในข้อหาเป็น [ بُغَاةٌ ] หรือ [ กบฏ ] ซึ่งต้องถูกปราบปรามและถูกประหารชีวิต หากไม่กลับตัวปรับใจ ทั้งหมดนั้นก็เพื่อความเป็นเอกภาพและความเป็นระเบียบ อันจะก่อเกิดพลังอันยิ่งใหญ่ ที่จะผลักดันสังคมให้รุดหน้าต่อไป .

ศาสนทูตแห่งอัลเลาะห์ [ ซ.ล. ] ระบุหน้าที่ของคณะทำงานหรือกรรมการไว้ดังนี้ :

[ وَعَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا قَالَتْ : قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : إِذَا أَرَادَ اللهُ بِاْلأَمِيْرِ خَيْرًا ، جَعَلَ لَهُ وَزِيْرَ صِدْقٍ ، إِنْ نَسِيَ ، ذَكَّرَهُ ، وَإِنْ ذَكَرَ ، أَعَانَهُ ، وَإِذَا أَرَادَ بِهِ غَيْرَ ذلِكَ ، جَعَلَ لَهُ وَزِيْرَ سُوْءٍ ، إِنْ نَسِيَ ، لَمْ يُذَكِّرْهُ ، وَإِنْ ذَكَرَ ، لَمْ يُعِنْهُ ] [ رَوَاهُ أَبُوْ دَاوُوْدَ بِإِسْنَادٍ جَيِّدٍ عَلَى شَرْطِ مُسْلِمٍ ]

รายงานจากอาอิซะฮ์ [ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا ] ว่า ศาสนทูตแห่งอัลเลาะห์ [ ซ.ล. ] ทรงกล่าวว่า เมื่ออัลเลาะห์ทรงมีพระประสงค์ดีต่อผู้นำ พระองค์จะประทานให้เขามีผู้ปฏิบัติงานที่มีความจริงใจ หากลืม เขาก็จะเตือน หากนึกขึ้นได้ ก็จะให้ความช่วยเหลือ และเมื่อทรงมีพระประสงค์เป็นอย่างอื่น ก็จะประทานให้เขามีผู้ร่วมงานที่ชั่วช้า หากลืมก็จะไม่เตือน หากระลึกได้ ก็จะไม่ให้ความช่วยเหลือ
รายงานโดยอะบูดาวูด ด้วยสายรายงานที่ครบถ้วนตามเงื่อนไขของท่านมุสลิม

อำนาจหน้าที่ของกรรมการจึงมีอยู่เพียง 2 ประการ คือ :

1. ให้คำปรึกษาและข้อเสนอแนะต่อผู้นำ
2. ปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำ


การยุติข้อขัดแย้ง

ในการประชุม ซึ่งประกอบไปด้วยประธานและกรรมการ เพื่อพิจารณาเรื่องหนึ่งเรื่องใด ความเห็นที่แตกต่างกัน จากการให้คำปรึกษาหรือข้อเสนอแนะของกรรมการ ถือเป็นเรื่องปกติและเป็นสิ่งที่ดี เพื่อผู้นำจะได้เทียบเคียงเหตุผล และวินิจฉัยคัดเลือกแนวทางที่ดีที่สุด ใกล้เคียงกับเจตนารมณ์ของอิสลามมากที่สุด ไปใช้ในการบริหารจัดการ

การขัดแย้งที่เกิดขึ้นในการประชุมระหว่างกรรมการด้วยกันเอง หรือการขัดแย้งในหมู่มวลสัปปุรุษ ต้องให้ผู้นำเป็นผู้ตัดสินวินิจฉัย ดังความที่ปรากฏในพระคัมภีร์อัลกุรอานดังนี้ :

[ فَلاَ وَرَبِّكَ لاَيُؤْمِنُوْنَ حَتَّى يُحَكِّمُوْكَ فِيْمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لاَيَجِدُوْا فِيْ أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوْا تَسْلِيْمًا ] [ سُوْرَةُ النِّسَاءِ : ٦٥ ]

มิได้ ขอยืนยันต่อองค์พระผู้อภิบาลของเจ้าว่า พวกเขาจะยังไม่มีศรัทธา จนกว่าพวกเขาจะมอบให้เจ้าเป็นผู้ตัดสินในข้อขัดแย้งระหว่างพวกเขา และจนกว่าจะไม่มีความคับแค้นใจในตัวพวกเขา ต่อกรณีที่เจ้าได้ตัด สินวินิจฉัย และจนกว่าพวกเขาจะตอบรับโดยดุษฎี ซูเราะห์ อันนิซาอ์ โองการที่ 65

ในวิชา [ วิธีพิจารณาความตัวบท ] หรือ [ أُصُوْلُ الْفِقْهِ ] ได้ระบุถึงวิธียุติข้อขัดแย้งไว้ดังนี้ :

[ إِذَا حَكَمَ الْحَاكِمُ ، يُرْفَعُ الْخِلاَفُ ]

เมื่อผู้นำได้ตัดสินวินิจฉัยแล้ว ข้อขัดแย้งต้องยุติทันที

สังคมของเราในปัจจุบันนี้ เป็นสังคม [ فَوْضَى ] ไร้ระเบียบแบบแผน ไม่รู้จักสิทธิอำนาจของตนว่ามีมากน้อยเพียงใด ไม่ยึดหลักศาสนาอิสลาม ตามอารมณ์ ยึดกิเลสและความคิดเห็นของตนเป็นที่ตั้ง ถ้าผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นมุสลิม ยังขาดความรู้ ความเข้าใจและขาดศรัทธา ที่จะประพฤติปฏิบัติให้เป็นไปตามพระบัญญัติที่พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงประทานแล้ว ทั้งผู้นำ กรรมการ และสัปปุรุษ ย่อมต้องประสบกับความหายนะอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ สมดังความในพระคัมภีร์อัลกุรอานที่ระบุว่า :

[ وَأَطِيْعُوا اللهَ وَرَسُوْلَهُ وَلاَتَنَازَعُوْا فَتَفْشَلُوْا وَتَذْهَبَ رِيْحُكُمْ وَاصْبِرُوْا ، إِنَّ اللهَ مَعَ الصَّابِرِيْنَ ]
[ سُوْرَةُ اْلأَنْفَالِ : ٤٦ ]

จงปฏิบัติตามอัลเลาะห์และศาสนทูตของพระองค์ และอย่าได้ขัดแย้งกัน อันจะเป็นเหตุให้พวกท่านต้องล้มเหลวปราชัย และสูญเสียซึ่งพลังของพวกท่าน และจงอดทน แท้จริง อัลเลาะห์ทรงอยู่เคียงข้างผู้ที่มีความอดทน ซูร่อตุ้ลอันฟาล โองการที่ 46

[kolis_mala]

สังคมมุสลิมในประเทศไทยจำเป็นต้องคำนึงถึงหลักการอิสลามเป็นอย่างแรกในการที่จะแต่งตั้งหรือถอดถอนผู้นำในสังคม ถัดจากนั้นจึงพิจารณาถึงประเด็นที่ระบุในกฎหมายทางโลกเพื่อดำเนินการตามที่ศาสนาได้กำหนด ดังนั้นหากศาสนาได้อธิบายโดยละเอียดถึงสาเหตุที่ต้องมีการถอดถอนอิหม่ามหรือผู้นำแล้ว หลังจากนั้นเราก็ควรหาวิธีการที่จะถอดถอนผู้นำนั้นโดยใช้วิธีการทางกฎหมายที่เอื้อให้โดยระบอบการปกครองของประเทศ

อิหม่ามอัลมาวัรดียฺซึ่งเป็นนักวิชาการในมัซหับชาฟิอียฺได้ระบุในหนังสือที่มีชื่อเสียงของท่านคือ อัลอะหฺกาม อัซซุลฎอนิยะฮฺ (กฏเกณฑ์เกี่ยวกับการปกครอง) ถึงภาระหน้าที่ของอิหม่ามหรือคอลีฟะฮฺ ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญว่า

“สิ่งที่เขา(ผู้นำ)จำเป็นต้องปฏิบัติในเรื่องทั่วๆไปนั้นมีสิบอย่าง หนึ่งในนั้นคือ การปกป้องรักษาศาสนาให้เป็นไปตามหลักการและตามสิ่งที่บรรดากัลยาณชนยุคแรกได้มีมติเป็นเอกฉันท์ ดังนั้นหากมีผู้หนึ่งผู้ใดทำอุตริกรรมหรือสร้างความสับสน(ในเรื่องราวศาสนา) ทำให้เขวไปจากทางอันเที่ยงตรง ผู้นำจะต้องชี้แจงหลักฐานและความถูกต้องให้แก่เขา และตักเตือนให้เขาเคารพในสิทธิหน้าที่ของตนเองและผู้อื่น รวมทั้งบทลงโทษที่เขาจะได้รับหากมีการละเมิด ทั้งนี้เพื่อให้ศาสนามีความปลอดภัยและป้องกันศาสนาจากสิ่งที่ก่อความเสียหาย และเพื่อให้ประชาชาติมีความปลอดภัยจากแนวทางที่บิดเบือน

สอง - ตัดสินชี้ขาดระหว่างคู่กรณีสองฝ่าย(หรือมากกว่า)และขจัดความขัดแย้งระหว่างพวกเขาจนกว่าความยุติธรรมจะเกิดขึ้นในสังคม และจนกว่าผู้อธรรมจะไม่ละเมิดและผู้ถูกอธรรมจะไม่ถูกรังแก

สาม - ป กป้องดูแลผู้อ่อนแอและสตรี เพื่อให้มนุษย์สามารถดำเนินชีวิตได้อย่างปกติ สามารถเดินทางโดยสวัสดิภาพ มีความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน

สี่ - ดำรงไว้ซึ่งบทลงโทษเพื่อปกป้องสิ่งต้องห้ามในศาสนามิให้ถูกละเมิด และรักษาสิทธิของมุสลิมมิให้ถูกทำลายหรือถูกทำให้เสียหาย

ห้า - ป้องกันจุดอ่อนและสร้างป้อมปราการอันแข็งแกร่ง(ให้กับอาณาจักรอิสลาม)ด้วยอาวุธยุทโธปกรณ์และสิ่งจำเป็นในการปกป้องดินแดนและด้วยกำลังอาวุธในการจู่โจมศัตรู เพื่อมิให้ศัตรูพบจุดอ่อนและใช้จุดอ่อนนั้นเป็นเครื่องมือในการทำลายและละเมิดสิ่งต่างๆที่มีความสำคัญในศาสนา หรือเป็นเครื่องมือในการเข่นฆ่ามุสลิมหรือมุอาฮัด(ผู้ที่มีสนธิสัญญากับรัฐอิสลาม)

หก - ต่อสู้ทำญิฮาดกับผู้ที่ขัดขืนดื้อดึงในการตอบรับการเรียกร้องของอิสลามจนกว่าเขาจะรับอิสลามหรือเข้ามาในฐานะผู้มีสนธิสัญญากับมุสลิมเพื่อดำรงไว้ซึ่งสิทธิของอัลลอฮฺในการเผยแผ่ศาสนาของพระองค์

เจ็ด - รวบรวมทรัพย์เชลยจากสงครามและการบริจาคทานต่างๆในศาสนบัญญัติทั้งด้วยตัวบทที่ชัดเจนหรือด้วยการวินิจฉัยของนักวิชาการ โดยปราศจากความกลัวหรือการอธรรมผู้ใด

แปด - บริหารงบประมาณและค่าใช้จ่ายในบัยตุลมาล(คล้ายกระทรวงการคลัง)โดยไม่สุรุ่ยสุร่ายหรือตระหนี่ และในเวลาที่เหมาะสมไม่เร็วหรือช้าเกินไป

เก้า - มอบหมายหน้าที่ให้ผู้ที่มีความซื่อสัตย์(อะมานะฮฺ)และปฏิบัติตามคำตักเตือนหรือคำแนะนำของผู้ที่หวังดีในสิ่งที่พวกเขาได้รับมอบหมายในการงานต่างๆหรือในทรัพย์สินที่พวกเขารับผิดชอบ ทั้งนี้เพื่อให้กิจการงานถูกควบคุมด้วยหลักของความเหมาะสมและการมีประสิทธิภาพ และเพื่อให้ทรัพย์สินถูกรักษาไว้ด้วยมือของผู้ที่ซื่อสัตย์สุจริต

สิบ - ผู้นำจำเป็นต้องบริหารจัดการเรื่องราวต่างๆ ตลอดจนสำรวจสภาพความเป็นอยู่ของประชาชน ทั้งนี้เพื่อพัฒนาและยกระดับการปกครองประชาชาติและการปกป้องรักษาหลักการศาสนา และจะต้องไม่ปล่อยปละละเลยหน้าที่ของตนเพียงเพื่อความสุขส่วนตัวหรือแม้แต่การทำอิบาดะฮฺ เพราะผู้ที่ซื่อสัตย์อาจจะทรยศ ผู้ที่อ้างว่าเป็นผู้ตักเตือนหวังดีอาจจะคดโกงหลอกลวง

แน่นอนว่าบางสิ่งที่ท่านอัลมาวัรดียฺได้กล่าวเกี่ยวกับภาระหน้าที่ของผู้นำนั้นอาจไม่สอดคล้องกับคุณสมบัติของตำแหน่งต่างๆในปัจจุบัน(เช่นตำแหน่งจุฬาราชมนตรี) เนื่องจากเขาไม่สามารถที่จะทำการญิฮาดหรือเก็บทรัพย์เชลยหรือรวบรวมซะกาต หรือไม่สามารถแต่งตั้งผู้พิพากษาที่มีความยุติธรรมและซื่อสัตย์สุจริตหรือเฝ้าระวังปกป้องชายแดนได้ แต่กระนั้นก็ตามผู้ที่ดำรงตำแหน่งอื่นๆ อย่างเช่นอิหม่ามมัสยิด กรรมการมัสยิด ตลอดจนคณะกรรมการอิสลามและสำนักจุฬาราชมนตรี ก็สามารถที่จะปฏิบัติภาระหน้าที่บางส่วนที่ท่านอัลมาวัรดียฺได้กล่าวมา เช่น การปกป้องรักษาศาสนาและสิ่งที่เป็นเอกฉันท์ในหลักการศาสนา, การตักเตือนแก้ไขในเรื่องอุตริกรรมและผู้ที่ทำอุตริกรรมต่างๆ, ปราบปรามผู้ที่เปลี่ยนแปลงศาสนา, และการตัดสินข้อพิพาทระหว่างคู่กรณีด้วยกฎเกณฑ์ของศาสนา, การปกป้องชายแดนนั้นก็สามารถกระทำได้โดยการปกป้องหลักศรัทธา(อะกีดะฮฺ)ของมุสลิมและหลักการทั่วไปของศาสนามิให้ถูกละเมิดหรือถูกดูหมิ่น ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้พวกเขาสามารถกระทำได้อย่างไม่ต้องสงสัย มิฉะนั้นแล้วก็จำเป็นสำหรับประชาชาติที่จะต้องปลดผู้ที่ไม่มีคุณสมบัติเหล่านี้ เพราะการดำรงตำแหน่งของพวกเขาจะไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย หากจะกลับกลายเป็นโทษอย่างใหญ่หลวงที่อาจกลับมาทำลายศาสนาและสังคมมุสลิมด้วยซ้ำไป

[kolis_mala]

ต้อง ขอ อภัย ที่ เข้ามา แสดงความคิดเห็นในกระทู้นี้คับ
เพราะว่า ช่วงนี้ อ.ฟาริด คง ไม่ มีเวล มาตอบให้กับ ทุกท่าน
อันเนื่องจาก ติด ภาระกิจ มากมาย

[kolis_mala]

เพราะฉะนั้น ท่าน จุฬาราชมนตรี ของ ประเทศไทย ซึ่งไม่ได้อยู่ในกฎของการเป็นผู้นำในอิสลามคับ และประเทศที่เราอยู่นี้ ก้อไม่ใช่ ประเทศอิสลามด้วย

[f1]

งั้นใครเป็นผู้นำของท่านหรือครับ คุณkolis

[dabdulla]

เรียนคุณ f1 ครับ

ผู้นำที่คุณหรือเราต้องการ เราต้องย้อนกลับไปดูแบบอย่าง ของท่านนบี ซล ท่านอบูบักรอัซซิดดีก ท่านอูมัร อิบนุลคอตตอบ อมีรุ้ลมุมินีน ท่านอูมัร อิบนุอัฟฟาน ผู้ได้แต่งงานกับบุตรสาวของนบีสองท่าน และท่านอาลี ผู้ยอมได้แม้แต่สละชีวิตแทนท่านนบี

ผู้นำ ไม่ว่าใครก็ตาม ต้อง follow ตามผู้นำเหล่านี้ เพราะว่าเป็นผู้นำ ที่สอดคล้องกับที่อัลลอฮได้สั่งใช้ให้เราปฏิบัติตาม

ตัวอย่างของผู้นำ ที่ตามแล้วหายนะ ก็คือ โคมัยนี เพราะคนๆนี้ สอนชีอะห์รอฟิเฎาะห์ ให้ปฏิเสธผู้นำที่อัลลอฮสั่งใช้ให้มุอมินต้องตาม แถมยังดูถูกวงศ์วานของท่านนบี โดยการเลือกที่จะตามเพียงบางท่าน ในขณะที่เราอะห์ลุซซุนนะห์ พวกเรารักทุกคน เท่าๆกัน ยกเว้นอีหม่ามคนที่ สิบสอง เพราะอยู่ในหนังสือ การ์ตูน

[f1]

งั้นถามdabdullahว่า ใครคือผู้นำของคุณ ณ ปัจจุบันนี้ รบกวนตอบตรงคำถามด้วยครับ

[kolis_mala]

น้อง f1 ผมถามจริงๆนะ คุณต้องการถามเรื่องผู้นำหรือ จะเจาะจงตามผู้นำคับ
เพราะที่ผมตอบไป คือ เงือนไขของการเลือกผู้นำที่เราจะตามไม่ใช่ว่า จะตามใคร เข้าใจซะด้วยคับ และเมื่อ คุณสมบัติที่ ถูก วางไว้มันไม่ตรงท่านยังจะตามกระนั้นหรือ

والله أعلم بالصواب