พ่อแม่ไปอยู่ไหน??
-------------------------------------------
โดย ชะบาบ ก็อลบุนสลีม
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيْم
السلام عليكم ورحمة الله وبركا ته
สามนาฬิกากับช่วงเวลาของการพักผ่อนที่หลับสบายของใครหลายๆคนในวันนี้ ในกรุงเทพฯ ในมหาลัย หรือสถานที่ที่ไม่ใช่บ้าน หรือจะเป็นที่บ้านของเขาก็ตาม ขณะเดียวกัน ก็เป็นช่วงเวลาของการตระเตรียมหรือการออกไปแสวงหาปัจจัยยังชีพของพ่อและแม่ของใครหลายๆคน บ้างก็ออกไปกรีดยาง บ้างก็ออกไปเข้าสวน และบ้างก็จัดเตรียมสินค้าเพื่อจะได้ออกขายสู่ตลาดในยามเช้า ฯลฯ
ช่วงเวลาที่เหมือนกัน กับความสุขและความเสียสละที่ต่างกันของท่านทั้งสองนั้น มันคงสะท้อนอะไรบางอย่างแล้วใช่ไหม โอ้ผู้ศรัทธาแล้วทั้งหลายครับ
คงไม่มีพ่อและแม่คนไหนหรอกใช่ไหม? ที่เค้าเหล่านั้นจะยอมเสียสละกับความสุขของตนเพียงเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งอื่นหรือเพื่อปากท้องของตัวเองมากไปกว่าเพื่อเป็นค่าเทอม ค่าอาหาร และค่าใช้จ่ายของลูกที่กำลังศึกษาตามมหาลัยหรือโรงเรียนต่างๆอยู่ ว่าไหม
พี่น้องนักศึกษาครับ เราในวันนี้ไม่เพียงแต่จะไม่รู้และไม่เคยสัมผัสซึ่งความลำบาก ความเหนื่อยยาก อันที่จะได้รับจากการทำงานต่างๆเหล่านั้นแล้ว ตรงกันข้ามเรากลับได้รับความสุข ความสะดวกสบาย ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของความเป็นอยู่ อาหารการกิน หรือเทคโนโลยีที่ทันสมัยต่างๆ บางคนมีที่พักอาศัยที่กว้างขวางครบครันด้วยกับเฟอร์นิเจอร์มากมาย ทั้งโทรทัศน์ วีซีดี หรือจะเป็นโทรศัพท์ราคาเป็นหมื่นๆ ทั้งที่แต่ก่อนตอนที่อยู่บ้านก็ไม่เคยมีหรอก ดีที่ว่าเรามาอยู่นอกบ้าน เค้าโอนเงินมาก็เลยซื้อได้ (ถึงแม้ว่าทางบ้านจะพอกินพอใช้ พอส่งมาได้ไม่กี่บาท ฉันก็ต้องซื้อมันให้ได้ ยอมสะสม อดอาหารก็ต้องยอม) หรือแม้กระทั่งค่าใช้จ่ายต่างๆที่มากพอที่จะใช้ให้หมดไปกับอย่างอื่นที่ไม่ใช่การเดินทางไปฟังบรรยายศาสนา เรียนหนังสือ ซื้อซีดีอัลกุรอาน ซีดีบรรยายหรือตำรับตำราศาสนา ฯลฯ
สิ่งที่กล่าวมาข้างต้นนี้ อาจจะเป็นเพียงส่วนหนึ่งที่หนุ่มๆสาวๆเราในปัจจุบัน มักจะใช้ชีวิตในแต่ละวันไปในทางที่สวนทางกับความเป็นอยู่ที่ควรจะเป็นตามสถานภาพของครอบครัวของตนเอง
ไม่ปฏิเสธหรอกนะ หากจะมีบางคนอ้างว่า ต่างคน ต่างก็มีหน้าที่ เราก็ต้องเรียนหนังสือ พ่อแม่ก็ต้องหาริซกี เราก็เรียนให้เต็มที่ พ่อแม่ก็ต้องเสียสละอย่างนั้น ทุกหน้าที่ก็ต้องรับผิดชอบไปตามนั้น หรือแม้กระทั่งบางคนที่ทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย หรือทำงานแล้วก็อาจจะกล่าวได้ว่า ก็ไม่แปลกหนิ หากสิ่งที่ผมได้กล่าวมาข้างต้นนั้น จะเป็นสิ่งที่ปกติธรรมดา แต่พี่น้องครับ เราจะคิดกันแค่นี้กันใช่ไหม พ่อและแม่จะตื่นกี่โมงฉันไม่สน สนเพียงแต่ว่าวันนี้ ฉันต้องตื่นเก้าโมง วันนี้ฉันต้องเป็นอย่างนั้น จะทำอย่างนี้ ตราบใดที่ฉันไม่ฝ่าฝืนหลักการ ฉันไม่สนหล่ะ พ่อและแม่ของฉัน จะอยู่อย่างไร จะเป็นอย่างไร ลำบากก็ลำบากซิ เอาสบายฉันก่อน จะคิดกันอย่างนี้กันหรือ!!
เราไม่ได้บอกว่า ใครที่ใช้ชีวิตที่สุขสบาย เค้าจะเป็นผู้ที่ผิด เค้าจะเป็นผู้อกตัญญู แต่เราลองหันกลับมาทบทวนตัวเรากันสักนิดเถิดว่า พฤติกรรมความเป็นอยู่ที่ฉันมีกับการตอบแทนที่ฉันให้ไว้กับท่านทั้งสองนั้นในวันนี้ จะเรียกได้ไหมหากฉันจะเป็นผู้หนึ่ง ผู้ที่มีความกตัญญูรู้คุณแล้วต่อท่านทั้งสองครับ ก็ในวันนี้หนึ่งบาท สองบาทที่ฉันได้รับจากความเสียสละ ความอดทนหรือความเสี่ยงกับสถานการณ์ที่รุมล้อมกับอาชีพที่พ่อและแม่ทำอยู่นั้น มักจะใช้หมดไปกับการแลกซื้อเสื้อผ้า เครื่องประดับตกแต่งตามสมัยแฟชั่นกับสีสันที่หลากหลายสะดุดตา หรือมักจะหมดไปกับการดูหนัง ซื้อซีดี ฟังเพลง เข้าอินเทอร์เน็ต โพสรูปลงhi5 คุยเอ็ม เติมเงินคุยโทรศัพท์กับเพศตรงข้ามโดยใช่เหตุ เพียงเพื่อให้ผ่านพ้นซึ่งเวลาที่ว่างอยู่ในแต่ละวันในช่วงที่ตัวเองนั้นกำลังศึกษาอยู่ เราเป็นอย่างนี้กันใช่ไหม ถึงจะให้เรียกว่าฉันคงเป็นลูกที่ดีกตัญญูต่อพ่อและแม่แล้วนะ ฉันคงไม่ทำให้พ่อและแม่เสียใจหรอก แบบนี้กันใช่ไหม คือสิ่งที่เราให้ไว้กับท่านทั้งสองครับ
เคยบ้างไหม!!
เมื่อตอนที่ฉันกินข้าวหมก เคยนึกกันบ้างไหมว่าพ่อและแม่ของฉันกำลังกินข้าวอะไรอยู่
เมื่อตอนที่ฉันนอนบนที่นอนนุ่มๆ เคยนึกกันบ้างไหมว่าพ่อและแม่ของฉันกำลังนอนบนอะไรอยู่และเมื่อตอนที่ฉันทำผิด เคยนึกกันบ้างไหม หากพ่อและแม่ฉันรู้ เค้าคงจะเสียใจ เค้าคงจะโกรธ และทำให้อัลลอฮซุบฮานาฮุวาตะอาลา ก็ทรงกริ้วโกรธ เช่นเดียวกันนะ
ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัมกล่าวว่า "ผู้ใดทำให้พ่อแม่มีความยินดี แท้จริงได้ชื่อว่าทำให้อัลลอฮยินดีด้วย และผู้ใดทำให้พ่อแม่โกรธ แท้จริงเขาทำให้อัลลอฮโกรธด้วย" (บันทึกโดยบุคอรี)
ครุ่นคิดกันสักนิด ตระหนักกันสักหน่อยเถิดนะว่า วันนี้ฉันใช้ชีวิตกันอย่างไร แล้วพ่อและแม่เป็นอย่างไร อยู่อย่างไร ประสบอะไรบ้าง เดือดร้อนอะไรบ้าง ไม่ใช่ว่าพ่อและแม่ฉันเป็นทุกข์ แต่ฉันกลับยิ้มแย้มแจ่มใสกับการผลาญเงินบาท สองบาท ไปในทางอื่นที่ไม่ใช่ในหนทางของอัลลอฮซุบฮานาฮุวาตะอาลาเลยนะครับ
พี่น้องครับ ยามที่เราเสียใจ ทุกข์ใจ เบื่อเหงา ใครกันหรือที่ควรจะโทรหาและโทรคุย หรือทุกครั้งที่เราเป็นสุขและเป็นทุกข์ เพศตรงข้ามที่ไม่ใช่มะหรอมเรานั่นหล่ะนะ คือคนที่เราโทรหาและโทรคุย และเป็นที่ปรึกษามากกว่าพ่อและแม่ครับ
อย่าปล่อยให้ความเหงา โดดเดี่ยว ทนทุกข์ประสบกับท่านทั้งสองเลยนะครับ โทรหาให้บ่อยครั้ง โทรคุยให้นานๆๆ ไม่ใช่ว่า ทุกครั้งที่ฉันสตางค์หมด นั่นแหละคือวันที่ฉันโทรไป และเมื่อฉันไม่มีใคร พ่อและแม่หล่ะนะ คือทางเลือกสุดท้ายที่ฉันอยากคุย ไม่อย่างนั้นแล้ว พ่อและแม่ไปอยู่ไหนหรือ หากความสุขที่เรามี ความทุกข์ที่เรามี หากไม่ใช่พ่อและแม่ คือ ผู้ที่ให้คำปรึกษา และเป็นคนที่เราโทรคุยและโทรหากันครับพี่น้อง
อย่าสนุกกับดุนยาจนลืมแม้กระทั่งขอดุอาร์ให้กับตัวเองและครอบครัวแล้วกันนะครับ
อัลลอฮุมมัฆ ฟิรฺลีย์ วะลิวาลิดัยยะ วัรฺหัมฮุมา กะมาร็อบบะยานีย์ เศาะฆีรอ
โอ้อัลลอฮฺ ขอพระองค์ทรงโปรดอภัยโทษให้แก่ฉัน และบิดามารดาของฉัน และขอพระองค์ทรงโปรดเมตตาแก่ท่านทั้งสอง เสมือนที่ท่านทั้งสองเคยเลี้ยงดูฉันมาตั้งแต่เยาว์วัย
والسلام عليكم ورحمة الله وبركاته
--------------------------
ติดตามและติชม
http://shabab00.wordpress.com/
http://mureed.com/article/Shabab%5EArticle.html
shabab_000@hotmail.com
©2004
